Διοικητική Διαίρεση το 19ο αιώνα

Δήμος Λιμναίου

Σχηματίστηκε το 1835, ως δήμος της επαρχίας Πρασσιών, με έδρα το Λίμναιον (Λεωνίδι), αποτελούμενος από τα Λίμναιον, Τυρός, Μέλανα, Κάτω Μέλανα και τη Μονή Αγίου Νικολάου Καρυάς. Στη συνέχεια προσαρτήθηκαν τα χωριά Βασκίνα, Πραγματευτή, Σαπουνακέικα, Δερνικέϊκα, Καμβυσέικα, Ξυλοπολιτέικα, Παλαιοχώρα, Πολιτέικα, Κοκκινέικα και η Μονή διατηρούμενη Σίντζιας. Οι Μονές Αγίου Νικολάου Καρυάς και Αγίου Νικολάου Σιντζιά που ενώθηκαν με το Β.Δ. της 7ης Ιουλίου 1883 διαχωρίστηκαν και λειτούργησαν ως ανεξάρτητες.
Το όνομα υποστηρίζεται ότι προήλθε από την αρχαία πόλη Λίμναι στα σύνορα Λακωνίας – Μεσσηνίας και ο δημότης ονομάστηκε Λιμναιάτης.
Η αρχική σφραγίδα του δήμου δεν είχε έμβλημα. Το 1874 το δημοτικό συμβούλιο επέλεξε ως έμβλημα τον «λακωνικόν κύωνα», το οποίο χαρακτηρίστηκε προσωρινό «μέχρις ότου ακριβέστεραι έρευναι αποκαλύψουσι την ιστορίαν και τοπογραφία του τόπου.

Δήμος Βερβαίνων

Σχηματίστηκε το 1834, με έδρα τα Βέρβαινα, αποτελούμενος από τα Βέρβαινα, Μαυρίκι, Κούτρουφα, Πηγαδάκια. Στη συνέχεια προσαρτήθηκαν το Ξεροπήγαδον και τα Δερβαινιώτικα καλύβια. Με το Β.Δ. του 1840 καταργήθηκε ο δήμος Βερβαινων και ενσωματώθηκε στο δήμο Δολιανών.
Το όνομα του προέρχεται από την κωμόπολη Βέρβαινα, ενώ ο δημότης ονομάστηκε Βερβαινεύς.
Η αρχική σφραγίδα του δήμου δεν είχε έμβλημα. Πρόταση του δημοτικού συμβουλίου ήθελε ως έμβλημα τη Δήμητρα, λόγω του γεωργικού χαρακτήρα του δήμου, πρόταση που απορρίφθηκε από τον αρχαιολόγο Π. Ευστρατιάδη. Η δική του πρόταση για τρεις πύργους, συνδεδεμένους με ιστορικό γεγονός του τόπου κατά τη διάρκεια της Επανάστασης ήταν αυτή που επικράτησε.

Δήμος Βρασιών

Σχηματίστηκε το 1835, αποτελούμενος από τα χωριά Βρασιαί (Αγιος Ανδρέας), Πραστός, Κορακοβούνι, Καλύβια Κορακοβουνίου. Το 1840 συγχωνεύτηκε τμήμα του δήμου Σιταίνης (Σίταινα, Μονή Διατηρούμενη Ορθοκωστάς, Καστάνιτσα, Μονή διαλελυμένη Ρεντινού, Άγιος Νικόλαος, Εγκληστήριον, Κοντολινή, Σκυλοχώρι, Μετόχι Μαλεβής). Θερινή έδρα του δήμου ορίστηκε ο Πραστός και χειμερινή ο Αγιος Ανδρέας.
Το όνομα του δήμου προέρχεται από την ομώνυμη αρχαία πόλη. Ο δημότης ονομάστηκε Βρασιάτης.
Η αρχική σφραγίδα του δήμου δεν είχε έμβλημα. Με απόφαση του δημοτικού συμβουλίου το 1867 ορίστηκε ως έμβλημα «η Σέμελη, φέρουσα εις την αριστεράν αγκάλην τον Διόνυσον κρατούντα ποτήριον πλήρες οίνου».

Δήμος Γλυπτίας

Σχηματίστηκε το 1835 αποτελούμενος από τα χωριά Γλυππία, Παλιοχώρι, Πλατανάκι, με έδρα τη Γλυππία (Αγιο Βασίλειο). Το 1840 συγχωνεύθηκε τμήμα του δήμου Σιταίνης (Σιτάνη, Μονές διαλυμένες της Παλαιάς Παναγίας και των Ταξιαρχών).
Το όνομα προήλθε από την αρχαία Γλυππία, ενώ ο δημότης ονομάστηκε Γλύππιος.
Ως έμβλημα της σφραγίδας το δημοτικό συμβούλιο εισηγήθηκε τη Δήμητρα, ωστόσο ο αρμόδιος αρχαιολόγος Ευστρατιάδης αντιπρότεινε «κόρην έχουσαν τη δεξιάν της στηριζομένην επί υδρίαις, εν δε τη αριστερά κρατούσαν στάχεις» που καθορίστηκε με Β.Δ. του 1871.

Δήμος Δολιανών

Σχηματίστηκε το 1834, με αρχική σύσταση τα Δολιανά και μεταγενέστερες προσαρτήσεις (1840) τμήμα του Δήμου Βερβαίνων (Βέρβαινα, Κούτρουφα, Πηγαδάκια, Δολιανίτικα Καλύβια, Καμινάρι, Ταβερναριά) ο οποίος όμως ανασυστάθηκε το 1844. Ως θερινή έδρα του δήμου ορίστηκαν τα Δολιανά και χειμερινή τα Δολιανίτικα Καλύβια. Ο δημότης ονομάστηκε Δολιάνιος.
Η αρχική σφραγίδα ήταν χωρίς έμβλημα. Το 1871 μετά από πρόταση του αρχαιολόγου Ευστρατιάδη, «η του δήμου Δολιανών εν τω μέσω μεν δρυν αφ’ ης ήρτηται σύριγξ» από αρχαίο νόμισμα.

Δήμος Θυρέας

Σχηματίστηκε το 1834 αποτελούμενος από τα χωριά Θυρέα, Μελιγού και Καλύβια Κορακοβουνίου, Αστρος, Καλύβια Μεληγούς, Καλύβια Αγίου Ιωάννου, τα Μοναστήρια Παλαιάς Παναγιάς, Αγίου Ιωάννου και Μετόχι Λουκούς. Το 1840 προσαρτήθηκε ο δήμος Πλατανούντος (Πλάτανος, Χάραδρος, Παράλιον Αστρος, Μοναί διαλυμέναι Αρώματος και Αγίας Τριάδας, Τρεστενά, Καστράκι, Χανδάκια, Μονή Λουκούς διατηρούμενη, Ζάβιτσα, Ξηροπήγαδο).
Εδρα του δήμου ορίστηκε η Θυρέα (Αγιος Ιωάννης), το όνομα προήλθε από την αρχαία πόλη Θυρέα και ο δημότης ονομάστηκε Θυρεάτης.
Η αρχική σφραγίδα ήταν χωρίς έμβλημα. Μετά από πρόταση του αρχαιολόγου Ευστρατιάδη, ορίστηκε «ελαίαν και υπ’ αυτήν καθημένους τρεις άνδρας ενόπλους βολευομένους».

Δήμος Μαριού

Σχηματίστηκε το 1835 ως δήμος της επαρχίας Πρασσιών, αποτελούμενος από τα χωριά Μαριός (Κουνουπιά), Νεοχώρι, Μαρί, Γκιότσαλι, Καρίτσα, Αλουποχώρι, Πούληθρα. Στη συνέχεια προσαρτήθηκαν τα χωριά Χούνη, Πελετά, Αμυγδαλιά, Τσούμος, Πηγάδι, Λογγάρι, Τσιτέλα, ωστόσο ο δήμος καταργήθηκε το 1840 και το μεγαλύτερο τμήμα του οποίου συγχωνεύτηκε στο δήμο Σελινούντος. Ανασυστάθηκε το 1890 αποτελούμενος από τα χωριά Πούληθρα, Κουνουπιά, Πελετά, Λογκάρια, Μαριός, Τσιτάλια και έδρα χειμερινή τα Πούληρα και θερινή τα Πελετά. Ο δημότης ονομάστηκε Μαριάτης.

Δήμος Πάρνωνος

Σχηματίστηκε το 1834 με αρχική σύσταση τον Άγιο Πέτρο –έδρα του δήμου- και τη Μονή Μαλεβή. Στη συνέχεια προστέθηκαν τα Βούρβουρα. Ο δημότης ονομάστηκε Παρνωνίτης. Το όνομα του δήμου προήλθε από το όρος Πάρνων. Η αρχική σφραγίδα δεν είχε έμβλημα και το 1871 ορίστηκε ως έμβλημα

Δήμος Σελινούντος

Σχηματίστηκε το 1835 ως δήμος της επαρχίας Πρασσιών, με αρχική σύσταση τα χωριά Σελινούς (Κοσμάς) –έδρα του δήμου- Αγιος Γεώργιος. Το 1840 συγχωνεύτηκε το μεγαλύτερο μέρος του δήμου Μαριού. Θερινή έδρα ορίστηκε ο Κοσμάς και χειμερινή τα Πούληθρα. Το 1890 ο δήμος Σελινούντος διαιρέθηκε και σ’ αυτόν παρέμειναν τα χωριά Άγιος Γεώργιος, Φυλάτικα, Πηγάδια και Νεοχώριο.
Το όνομα του δήμου προήλθε από την αρχαία πόλη Σελινούς, ο δημότης ονομάστηκε Σελινούντιος.
Η αρχική σφραγίδα του δήμου δεν είχε έμβλημα. Κατόπιν εισηγήσεως του αρχαιολόγου Ευστρατιάδη ορίστηκε ως έμβλημα ένας «κώνωπας».

Δήμος Τανίας

Σχηματίστηκε το 1834, με αρχική σύσταση και έδρα το Καστρί. Μεταγενέστερα προσαρτήθηκαν Άγιος Νικόλαος, Αγία Σοφία, Αγιος Γεώργιος, Βαθειά, Κουμπέλα, Γαλτενά, Μάσκλινα, Ελατος, Καράτουλα, Μισορράχι, Ρούβαλι, Τσορβάσι, Ντουμινά, Πλατάνα, Στόλος, Φούντωμα, Μπερνορή, Δραγαλεβός και η Μονή Τιμίου Προδρόμου.
Ο δημότης ονομάστηκε Τανιεύς. Η αρχική σφραγίδα δεν είχε έμβλημα. Κατόπιν εισηγήσεως του αρχαιολόγου Ευστρατιάδη το 1871, το έμβλημα καθορίζεται σε «υδρίαν εστεμμένην κλάδον ελαίας».